ด้วยความเมา ดวงตาหยาดเยิ้ม บทว่า เอวํ ตมฺพ ความว่า
ข้าแต่พระเจ้าตัมพราช ขอพระองค์โปรดทรงทราบอย่างนี้.
เมื่อคนธรรพ์อยู่นั้นแหละ พระยาสุบรรณ มีความร้อนใจ
คิดว่า เราแม้อยู่ในสุบรรณพิภพ ก็ไม่อาจรักษานางได้ เราจะ
ประโยชน์อะไรด้วยนางผู้ทุศีล จึงนำพระนางมาถวายคืนพระราชา
แล้วหลีกไป. ตั้งแต่นั้น ก็ไม่ได้มาอีกเลย.
พระศาสดาครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแสดงแล้ว ทรง
ประกาศสัจจะ แล้วทรงประชุมชาดกว่า ในเวลาจบสัจจะ ภิกษุผู้
กระสันจะสึก ได้ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล. พระราชาในครั้งนั้น ได้
เป็นพระอานนท์ ส่วนพระยาสุบรรณในครั้งนั้น ได้เป็นเราตถาคต
ฉะนี้แล.
จบ อรรถกถาสุสันธีชาดกที่ 10

รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ

1. มณิกุณฑลชาดก 2. สุชาตชาดก 3. เวนสาขชาดก
4. อุรคชาดก 5. ธังกชาดก 6 การันทิยชาดก 7. ลฏุกิกชาดก
8. จุลลธรรมปาลชาดก 9. สุวรรณมิคชาดก 10. สุสันธีชาดก.
จบ มณิกุณฑลวรรคที่ 1

2. วรรณาโรหวรรค

1. วรรณาโรหชาดก

ว่าด้วยผู้มีใจคอหนักแน่น